I mnie dopadła serduszkomania...

Przychodzę dziś do kwiaciarni, poddaję się codziennym czynnościom pielęgnacyjnym, układam niewielki okrągły bukiet z amarantowego goździka, kremowej gerbery i granatowego agapanta, potem układam okazały bukiet ze słoneczników, graficzny. Nie bardzo lubię tego typu bukiety - zdecydowanie wolę te małe i całkiem maluśkie, "bidermajerki". Ozdabiam cissusa - no co, w końcu doniczkowe też lubią się stroić w te wszystkie sizale, rafie, szyfonówki...

Odpalam komputer, odwiedzam Wasze blogi, wędruję dalej i odwiedzam blogi Waszych znajomych i znajomych Waszych znajomych i... wciąga mnie to okropnie! W międzyczasie odwiedzają mnie klienci... Ale do rzeczy! Post ma być o serduszkach, sercach, serduchach - tak? TAK! No, i tak sobie wędruję i wędruję po tych blogach, tu i ówdzie zatrzymuję się na dłużej i gapię się... gapię się na serduszka wszelkiego rodzaju, typu, dizajnu, charakteru, i ach, i och! Nie żebym była jakaś guła - ja już kiedyś miałam przygodę z maszyną i serduszkomanią, ale chyba nie na taką skalę, jaka teraz ma sie przetoczyć w moich żyłach!

Drut! Tak! Wyginam serduszka aluminiowe, potem miedziane - o, te miedziane to są fajne, bo sztywniejsze - czyli co? Czyli będą dłużej i pewniej trzymać fason! Aluminium - z powrotem do szuflady! Miedź - do roboty! I wyginam! I zaginam! I tak sobie myślę - nie jest źle, a nawet mi się podoba, ale... takie jakieś są gołe? Bidule! Myślę sobie: ubrać? HAHAHAHAHAHA - tak, Madziu szalona - ubierz serduszka, może im zimno, albo się wstydzą... Masakra!

Dzwonię do Mamy, opowiadam o moich wyczynach i pomyśle ubrania serduszek. Słyszę w słuchawce jakieś dziwne westchnięcia. No cóż - mogłam się tego spodziewać...

- To w co chcesz ubrać te Twoje druty? - ooo, uszom nie wierzę! A jednak!

- No... w ten materiał, co wiesz... - i tak nawijam, nawijam...

Po godzinie Mama wchodzi do kwiaciarni, wyciąga zawiniątko z torebki - o jakie cudne! znaczy zwykły rulon materiałowy... Ale jest szał! Prędko nawlekam go na drut, chwilkę zastanawiam się nad zdobieniem, odpalam glutownicę - mój ulubiony sprzęt kwiaciarniany - dobieram tasiemkę, kwiatuszek, koraliki... Mama przygląda mi się uważnie - mam wrażenie, że korci ją, żeby sprawdzić mi ciepłotę czoła!

No, po pracy biegnę do domu - ale nie tego, co z Małżem dzielę - ale do tego, z którego mnie Małż zabrał - dosiadam maszynę i jazda!!!!!!! Podbieram z "magicznej szuflady Taty" druty, szczypce (a mogłam wziąć swoje ze sklepu - tymi tatowymi kiepsko mi idzie wyginanie pętelek!). Tata sprawia wrażenie, jakby nie bardzo rozumiał o co chodzi... W sumie mu się nie dziwię! Najlepiej, jak wzięłam z szafki kieliszek do wódki... (no co - przecież na czymś muszę kształt serduszkowych policzków wyrobić, nie?).

I tak oto powstają moje pierwsze ubrane serduszka. A w zasadzie drugie i kolejne, bo przecież premiera miała miejsce w kwiaciarni :) Trochę puste te moje serducha, ale co tam! Nadają się? :D

Pozdrawiam wszystkich z całego serca!