Chyba przesadzam...

... z patynowaniem!

Ale co ja na to poradzę, że mi się tak podoba? Jak to mówią młodzi: jest moc! ;)))

Rozamelie, rozamelie...

Sezon ślubny 2013 tytułuję Sezonem Rozameliowym. 3 rozamelie za mną (no dobra, jedna z nich nie jest z róż tylko ze storczyków), przede mną 4 kolejne, a sezon trwa. 

Pierwsza rozamelia szykowana jest dla Koleżanki. Ola wychodzi za mąż, szuka odpowiedniego bukietu. Czerwone róże - bo klasycznie, bo elegancko, bo pasują do jej wymarzonej wizji Tego Dnia. Jej przyszły Mąż szykuje smoking z pasem w kolorze czerwonego wina, Ola ma już taki lakier do paznokci. Zatem jak widać - czerwona róża jest tu jedynym pasującym kwiatem. Ale zwyczajna "kulka" z róż już mi tutaj nie pasuje. Zbyt zwyczajna. Zbyt przewidywalna. Zbyt popularna... Moje przemyślenia na temat "zbyt" przynoszą efekt w postaci rozamelii, którą obficie ozdabiam kryształkami z kolekcji Swarovski Elements Roundelles Crystal AB.

Kolejna rozamelia jest dla pani Ani. Mailujemy kilka miesięcy, słucham uważnie wszelkich przemyśleń "mojej" Panny Młodej. Zgodnie stwierdzamy, że rozamelia z czerwonej róży będzie doskonałym rozwiązaniem, ale trzeba coś koniecznie wymyślić, by móc przemycić do bukietu w kolorze czerwonego wina - akcent w ulubionym kolorze pani Ani. Kryształki? Tasiemka? Vanda? Ostatni pomysł wprowadzam w życie. Dodatkowo - jedyną prośbą Pana Młodego jest to, żeby jego butonierka była... płaska. A Vanda jak najbardziej się tutaj nadaje! Poza tym - Pan Młody ma ubrać fioletową koszulę i czerwony krawat, a buty mają związać czerwone sznurowadła... Jestem ogromnie ciekawa, jak te wszystkie elementy wspólnymi siłami tworzą jeden, spójny obraz. Czekam więc na zdjęcia z Uroczystości. Tymczasem pokażę Wam tą rozamelię.

Traf chce, że łączę w hurtowni 2 zamówienia ślubne w jedno - mam na myśli pudło cudnego storczyka, jakim jest Vanda. Trafia on do kolejnego bukietu, którego w sumie nie można nazwać rozamelią, choć niemal identyczny ma profil. Vandamelia? Orchimelia? Ok, dobra, wiązanka kameliowa ze storczyka. Nie ma łagodnego, ugłaskanego charakteru, jakim również pochwalić się nie może jej właścicielka, pani Agnieszka. Jej bukiet ma być (i tutaj wszelkie wytyczne, na podstawie których dokonuję tego, co widac na zdjęciach poniżej): ciemny, fioletowy, bez zbędnych świecidełek, jak z bajkowego, zaczarowanego lasu, z dreszczykiem, lekki, trwały, zakręcony, z czymś wiszącym. Myślę, że tak w 99% udaje mi się to wszystko połączyć. Panna Młoda zachwycona. Szkoda, że równie "mroczny" Pan Młody kategorycznie odmawia przypięcia butonierki...

*******

Pozdrawiam ciepło i słonecznie wszystkie "moje" Panny Młode, te odważne i te raczej ostrożne, którym i tak dokładam coś od siebie, by ich bukiet był klasyczny, ale zupełnie różny od pozostałych!

(Inter)National Lonely Bouquet Day

Od wielu lat na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Samotnego Bukietu. Przypada na 30 czerwca. Floryści z całego świata szykują się na jego obchody wykonując tzw. "samotne bukiety", czyli niewielkie, symboliczne bukieciki opatrzone bilecikiem z informacją:

Weź mnie proszę!

Jestem samotny i szukam nowego domu... może mógłbym zamieszkać z Tobą i Twoimi bliskimi?

Moi kwiatowi przyjaciele chcieliby wiedzieć, jak skończyła się moja historia i do kogo trafiłem.

Dlatego, proszę daj im znać na:

http://www.facebook.com/TheLonelyBouquet

Wraz ze Zdobieniem Świata włączam się do tegorocznej akcji organizując 29 czerwca warsztaty florystyczne, podczas których powstaje kilkanaście "samotnych bukietów". Razem z młodymi adeptkami sztuki florystycznej wykonujemy bukiety na ciekawych kryzach, z kwiatów głównie polnych - co jest dowodem na to, że nie tylko róże, ale również astry, groszki czy hortensje doskonale nadają się do tego, by w bukiecie grać pierwsze skrzypce, zresztą - wszystko widać na zdjęciach :)

(więcej zdjęć z warsztatów TUTAJ)

Po warsztatach bukiety rozstawiamy w różnych miejscach w Łodzi i w Zgierzu. Czy ktoś się na nie skusi i przygarnie samotnie stojący bukiecik? Na pewno!

Trójeczka. A przy okazji - książkowo.

3. Trzy.

3 lata w blogowym świecie :)

Na początku... jest chaos. Nie ogarniam wszystkich dobrodziejstw bloggera. Ale z czasem coraz bardziej wgryzam się w to ustrojstwo. Prezentowisko - bo ma to być blog o prezentach, a konkretnie o sztuce pakowania prezentów, którą jestem zachwycona i chcę się dzielić nią z całym światem! Tak zakładam przynajmniej... Jednak z każdym kolejnym postem (a na początku płodzę ich naprawdę sporo) coraz głośniej krzyczy mi do ucha moja największa pasja o imieniu na "F". Florystyka. Poddaję się i piszę o moich ukochanych kwiatach! Głównie kwiaty, prezenty, kwiaty, kwiaty, prezenty, biżuteria. Aż w końcu pojawia się decoupage. Kiedyś to musiało nastąpić. I szala zaczyna się nieco przechylać w stronę tej ostatniej pasji, choć kwiatów nie zarzucam zupełnie; zagmatwania życiowe powodują, że moje życie nieco wywraca się, ale nie że od razu do góry nogami, tylko tak trochę. Z początku panika, z perspektywy czasu - błogosławieństwo. Dzieje się, jak się ma dziać. Tyle. Przybywa postów, przybywa odwiedzin, przybywa Obserwatorów (dzięki!), przybywa sympatii, znajomości, wspólnych tematów... Choć od czasu do czasu zapał do pisania w Miejscu Sympatycznych Klimatów nieco przygasa, to wiem, że zawsze to miejsce będzie dla mnie czymś wyjątkowym, będzie się rozwijać, choć bankowo w różnym tempie.

To kiedy napisałam tego pierwszego posta? 12 czerwca 2010. Pamiętam jak dziś - upał, a ja chłodzę się na zapleczu mojej kwiaciarni dwoma wentylatorami i colą (bez lodu niestety, ale dopiero co kupioną w sklepiku obok, z lodówki!). 

Cieszę się, że jestem tu i teraz. Dziękuję za wszelkie przejawy sympatii, za komentarze, za wymianki, za inspiracje. Ściskam i buziaczki przesyłam!

*******

Książkowo. Dzieje się. Prowadzę kurs florystyczny, na którym koniecznie chcę pokazać dziewczynom, że można zrobić ciekawy bukiet niemalże z niczego, przy absolutnie niskim nakładzie finansowym. No, ale trzeba się napracować. Choć... jak to klasyk powiada: rób w życiu to, co kochasz, a nie przepracujesz ani dnia. Czy jakoś tak. W każdym razie - wg mnie podstawą ciekawego i udanego bukietu jest kryza. Ostatnio mam fazę na książkowe kryzy. Jedna z nich powstaje dla "Samotnego Bukietu" (o całej akcji napiszę w kolejnym poście),

kolejne na kursie:

Pozdrawiam moje kursantki :)

*******
Uspokajam Powierników książek: nie została zniszczona ŻADNA wartościowa książka. Ot, zwykły harlekin...